Επέστρεψα στην πόλη αυτή... στην πόλη μας. Φώτα παντού και ομιλίες, μια παράξενα όμορφη οχλαγωγία γύρω μου. Δεν πρόλαβα να την αγαπήσω, με ανάγκασαν να την αποχωριστώ.
Όσο είχα την ευκαιρία την παραμέλησα, την θεώρησα δεδομένη, δεν την εξερεύνησα.
Βέβαια έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Εκεί έμαθα να στηρίζομαι στα πόδια μου, να τα βρίσκω πιο συχνά με τον εαυτό μου. Εκεί γλέντησα, έκλαψα, γνώρισα ανθρώπους.
Όμως πάντα η πόλη αυτή θα έχει την μυρωδιά σου. Μέσα στα σοκάκια της μου κρατούσες μονίμως το χέρι, χανόμασταν και μπερδευόμασταν αγκαλιά μέσα στο πλήθος.
Αυτή η πόλη έχει το άρωμα σου, αυτή η πόλη σε θυμίζει και τίποτα δεν είναι το ίδιο. Αυτή η πόλη σου μοιάζει γιατί με κάνει να νιώθω γαλήνια, ασφαλής και δυνατή. Αυτή η πόλη μας ανήκει κι εγώ σε περιμένω στο γνωστό μέρος...
Υ. Γ: Αν ποτέ χαθείς πάρε το πρώτο λεωφορείο κι έλα, έχω εγώ τον χάρτη σου!
Comentários