Αν έπρεπε να σου γράψω ένα γράμμα δεν θα είχε πολλές λέξεις. Δεν θα το γέμιζα με φλύαρες μαύρες γραμμές.
Αν σου έγραφα ένα γράμμα δεν θα ήθελα να κλαις όσο το διαβάζεις, αλλά να είμαι κάπου εκεί και να σε χαζεύω να χαμογελάς όσο τα μάτια σου καρφώνουν το άψυχο χαρτί. Μετά, ίσως τα μάτια σου να κάρφωναν το ολοζώντανο βλέμμα μου.
Οι λέξεις θα ήταν απλές, όσο πιο απλά θα μπορούσα να σου περιγράψω όσα νιώθω για σένα, με σένα. Ο έρωτας δεν θέλει πολλά, αν ο άλλος σε ξέρει μπορεί να αποκωδικοποιήσει και τις σκέψεις σου.
Δεν θα φοβόμουν να σου ανοιχτώ, δεν φοβάμαι μαζί σου. Ξέρω ότι είσαι πάντα εκεί, είτε μας χωρίζουν λεπτά είτε ώρες. Δεν θα σου πω για τις στιγμές που μου έλειπες... Δεν θα σε στεναχωρούσα έτσι.
Θα σου έλεγα πως όταν σε βλέπω νιώθω ότι λάμπω. Άλλωστε πάντα αυτό μου λες, ακόμα και το πρωί που ξυπνάω με ανάκατα μαλλιά και μαύρους κύκλους.
Ίσως να γέμιζα και λίγες γραμμές με τις πιο όμορφες μας στιγμές. Όχι πολλές γιατί δεν θέλω να μας κυνηγάει το παρελθόν, θέλω να ονειρευόμαστε ένα μέλλον με όμορφες στιγμές.
Κάπου προς το τέλος θα έβαζα και 2-3 στίχους από τα αγαπημένα μας τραγούδια. Καμιά φορά 2 στίχοι κρύβουν μέσα τους ολόκληρες στιγμές, λόγια κι αναμνήσεις. Και θα τελείωνα κάπως έτσι :
" Υ. Γ. Σ' αγαπώ... "
Комментарии