Είχα καιρό να γράψω, δεν ένιωθα έτοιμη να αποτυπώσω τις σκέψεις μου. Πολλά άσχημα γεγονότα, πέρα από την πανδημία που μας έχει περιθωριοποιήσει, βλέπουμε την πατριαρχική νοοτροπία της ελληνικής κοινωνίας για την θέση της γυναίκας να είναι ισχυρά παρούσα με τον πιο μακάβριο τρόπο, μια ελληνική παιδεία ξεχασμένη στα χέρια του ιδιωτικού τομέα και μια κλιματική αλλαγή να μας γιουχάρει για όλα τις προειδοποιήσεις που αγνοούσαμε. Μαυρίλα παντού και μέσα σε αυτό το μαύρο ήρθαν οι φωτιές για να ¨φωτίσουν¨ τον χώρο. Χάθηκαν περιουσίες, κόποι μια ζωής και πολλά αθώα πλάσματα αβοήθητα κάηκαν.
Βρε άνθρωπε γιατί είσαι τόσο απάνθρωπος; Όλα δικά σου πια; Πόσους θα θυσιάσεις στον βωμό του συμφέροντος σου; Για ποια οικονομική κρίση μου μιλάς; Εδώ υπάρχει περιβαλλοντική και κοινωνική κρίση, μια κρίση αξιών.
Μέσα σε όλο αυτό το χάος στα κανάλια η κύρια ασχολία είναι η εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου και να δίνουν το βήμα στους πολιτικούς να τσακώνονται για το ποιος έχει την ευθύνη. Ποιος έχει την ευθύνη; Εμείς, όλοι μας... που τόσα χρόνια ζούμε εις βάρος του τόπου μας, που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με είδωλα (κι όχι πρότυπα) και που έχουμε διαλέξει να μας αντιπροσωπεύουν τα συμφέροντα κάποιων. Αναρωτιέσαι ακόμα γιατί οι πιο παραγωγικές ηλικίες της χώρας σου ζουν παρέα με αυτοάνοσα και ψυχικές διαταραχές;
Α μην ξεχάσω την αύξηση 2% του κατώτατου μισθού με την ταυτόχρονη αύξηση των τελών της ΔΕΗ εν μέσω καύσωνα, όσο κάποιοι μας παροτρύνουν να φάμε σαλατούλα και φρουτάκια. Μην γίνουν διακοπές ρεύματος στα ξενοδοχεία και γίνουμε ρεζίλι στους τουρίστες. Ένας εμφύλιος, οι λεπροί ανεμβολίαστοι και οι ανεύθυνοι 20ρηδες που διασπείρουν τον θάνατο, ενώ ο υπεύθυνος εμβολιασμένος κολλάει και διασπείρει τον ιό με άνεση αφού δεν υποβάλλεται σε διαγνωστικά τεστ και σε καραντίνα αν έρθει σε επαφή με κρούσμα. Ασχολούμαστε με το ποιος πιάνει καλύτερο σήμα 5G από το μπράτσο, άνθρωποι να μας κυνηγούν για να μας δείξουν τον σειριακό μας αριθμό μέσω bluetooth μετά τον εμβολιασμό μας. ¨Θέλουν να μας φακελώσουν¨ φωνάζουν μέσα από τις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, ενώ ταυτόχρονα σε άλλο ποστ στο προφίλ τους δηλώνουν τόπο διαμονής, καταγωγής, ηλικία, με ποιον είναι σε σχέση, ποιοι είναι οι συγγενείς τους και ανεβάζουν ταξιδιάρικη φωτογραφία με λεζάντα " διακοπούλες επιτέλους - αισθάνεται τρελαμένος στην τοποθεσία ΤΑΔΕ''.
Μια δυστοπία, οργουελικές καταστάσεις που κάθε μέρα πλήττουν τον μέσο άνθρωπο, εμάς. Ανασφάλεια, φόβος, θυμός, απογοήτευση, άγχος, εξανθήματα κι ανέχεια. Βέβαια υπάρχουν και θετικά νέα, μέσα σε τόσο τραγικά γεγονότα βλέπουμε ανθρώπινες αλυσίδες να στηρίζουν ο ένας τον άλλον και να προσπαθούν να σηκώσουν όλο αυτό το βάρος της κοινωνικής ευθύνης. Σταματάω να γράφω γιατί τα χέρια μου ίδρωσαν και δεν μου επιτρέπεται να ανοίξω το κλιματιστικό.
Υ.Γ. Βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος ή μήπως βλέπουμε το δέντρο και καίγεται το δάσος είναι ή πιο κατάλληλη έκφραση;
Comments