Μεγάλωσα με μια νοοτροπία πως η υγεία είναι πάνω απ' όλα. Τι γίνεται, όμως, με την ψυχική υγεία;
Ήρθε η στιγμή ,για δεύτερη φορά, με αίσθημα ευθύνης να πατήσουμε "Παύση" στην ζωή μας. Ξαφνικά σου λένε δεν μπορείς να βλέπεις τους ανθρώπους σου, δεν μπορείς να δουλέψεις, δεν μπορείς να πας στην σχολή σου. Είσαι ανεύθυνος που δεν θες να κλειστείς μέσα σε τέσσερις τοίχους, να πλάθεις κουλουράκια και να αναμένεις με άγχος να ακούσεις την ενημέρωση των 6.
Υπάρχει η τεχνολογία βρε κουτό. Θα δουλεύεις από το σπίτι, θα διαβάζεις μπροστά από μια οθόνη και θα ακουμπάς τα χάδια σου στο άψυχο πλαστικό του ποντικιού. Είσαι ανεύθυνος που νιώθεις ότι κλειδώνεσαι όλο και πιο κάτω στα υπόγεια του μυαλού σου.
Είμαι ανεύθυνη που στεναχωριέμαι όταν βλέπω τα όνειρα μου να παγώνουν, όταν βλέπω τους δικούς μου "να μετράνε τα ρέστα τους να βγάλουν κι άλλο μήνα", όταν βλέπω ανθρώπους να κλείνουν το τηλέφωνο και να δακρύζουν. Όταν βλέπω εργαζόμενους ,που ενώ εμείς θα είμαστε παγιδευμένοι στην ασφάλεια του σπιτιού μας, αυτοί θα είναι στην πρώτη γραμμή για να μην ξεμείνεις από αλεύρι καθώς εσύ πάλι θα του μιλάς με ασέβεια. Είμαι ανεύθυνη που προσπαθώ να ισορροπήσω σε μια εποχή πλήρους ανισορροπίας.
Όλοι ποντάρουν σε μας, ¨είστε η νέα γενιά¨. Ποια γενιά ονειρεύτηκε μέσα στο μπλε φως; Ποια γενιά κατόρθωσε να πραγματοποιήσει όσα ήθελε πίσω από φρεσκοβαμμένα κάγκελα;
Καλούμαστε πάλι για το γενικό καλό να κλειδωθούμε στα σπίτια μας. Ως μια νέα που ονειρεύεται και με τεράστιο αίσθημα ευθύνης θα κλειστώ σπίτι μου... Η υγεία είναι πάνω απ' όλα και η κοινωνία μας δεν πρέπει να στηρίζεται σε εγωιστές, άλλα αγωνιστές. Αγωνιστές που ξέρουν πότε να κάνουν ένα βήμα πίσω.
Υ.Γ. Τα όνειρα και οι στόχοι μας δεν έχουν "Παύση". Συνεχίζονται, ίσως κάπως τροποποιημένα για λίγο, άλλα πάντα για να πετύχεις πρέπει να ελίσσεσαι και να είσαι έτοιμος για κάθε περίσταση.
Comments