Ζούμε σε ένα περίεργο περιβάλλον, μια αναποφάσιστη κοινωνία που κρύβεται πίσω από τα γνωστά political correct. Η τελευταία έννοια έκανε την εμφάνιση της τα τελευταία χρόνια αφού μέχρι τότε την αγνοούσαμε πλήρως. Ήταν ανεπίτρεπτο ένα μοντέλο να έχει ¨ψωμάκια¨, κυτταρίτιδα, τατουάζ, κιρσούς. Έπρεπε να είχε τουλάχιστον μια τετράδα κοιλιακούς και να εύχεται παγκόσμια ειρήνη. Αργότερα, θαυμάσαμε εκείνο το κορίτσι με τα παραπάνω κιλά και το αγόρι με την τρίχα. Θεωρήθηκε το κάτι ξεχωριστό...
Εγώ, λοιπόν, είδα παιδιά να παθαίνουν ανορεξία γιατί τα ¨πρότυπα¨ τους ήθελαν αδύνατους... Είδα ανασφάλειες για κάθε ατέλεια. "Πως είναι έτσι η μύτη σου;", " Μα καλά θες να κάνεις καριέρα με ραγάδες;". Κορίτσια έκλαιγαν μπροστά από καθρέφτες γιατί πήραν 5 κιλά και το στήθος τους έκανε ραγάδες. Ένιωθαν πως δεν ήταν ποθητές.
Μετά με την απελευθέρωση μας από τέτοιες κακεντρεχείς απόψεις μαγευόμασταν από jucy μοντέλα, μουσάτους και ελαφρώς αγύμναστους. Ουλές στο πρόσωπο, σημάδια, ακανόνιστα μάτια και φακίδες έγιναν μόδα.
Και τώρα θα μου πείτε " Μα καλά δεν χαίρεσαι που ο μέσος άνθρωπος έγινε πρότυπο;". Μάλλον περισσότερο με στενοχωρεί που αναμένουμε να ξεχωρίσουμε από τις ατέλειες μας.
Δεν έχουμε αντιληφθεί κάτι, το να είσαι αδύνατος ή παχύς, το να έχεις ¨ψωμάκια" ή όχι, το να είσαι ψηλός ή κοντός δεν έχει να κάνει με το πόσο ξεχωριστός είσαι. Προσωπικά, έχω καταλάβει ότι νιώθω σιγουριά για μένα ακόμα και στιγμές που είμαι παραπάνω κιλά, με τις ραγάδες μου, την κυτταρίτιδα μου και τις φακίδες μου. Οι μεγαλύτερες μας ανασφάλειες, μας παρέχουν ασφάλεια και αυτοπεποίθηση όταν αυτές οι ατέλειες εναρμονίζονται τέλεια με την προσωπικότητα μας.
Υ. Γ. Εν τέλει ο χαρακτήρας σου σε κάνει πανέμορφα ξεχωριστό. Αγάπησε τον εαυτό σου, μόνο έτσι θα νιώσεις ασφάλεια...
Comments