Πάρε με αγκαλιά.
Ο ουρανός πονάει...
Βρέχει δάκρυα και μοναξιά.
Σήμερα κάτι με φοβίζει
Πάρε με αγκαλιά.
Δεν θέλω να είμαι η δυνατή,
Όχι αυτή την βραδιά.
Απόψε σ' έχω ανάγκη...
Σαν τον Ελύτη στο Μονόγραμμα
σου ψιθυρίζω μέσα στην δική σου μέθη:
" Είμαι εγώ που φωνάζω κι είμαι εγώ που κλαίω, μ’ ακούς;
Σ’ αγαπάω, σ’ αγαπάω, μ’ ακούς; "
Θέλω να κρυφτώ
στην δική σου ευτυχία.
Θέλω να χαθώ
στην δική σου τρικυμία.
Χάνομαι στην ηρεμία σου.
Χάνομαι στο βήμα σου.
Αλλά εκεί ανήκω.
Εκεί αναπνέω.
Πάρε με αγκαλιά.
Κι ας ξεχάσουμε τα άλλα.
Πάρε με αγκαλιά...
Γιατί έτσι όλα μοιάζουν απλά.
Comments